همترین عناوین مقالات و روزنامه‌های صبح امروز دوشنبه 27 تیرماه به این شرح است.
مهمترین عناوین مقالات و روزنامه های امروز (دوشنبه)

ایران :
دولت بازار فولاد و سیمان را مدیریت می‌کند
منتظر رکوردهای بورس در روزهای آینده باشید
ایران در ساخت دکل حفاری خودکفا شد
تفاهم:
صدور مجوز صادرات یک میلیارد لیتری بنزین
رئیس کل سازمان توسعه تجارت ایران: سرمایه گذاری خارجی شتاب می‌شود
قیمت خانه سوار بر آسانسور بالا می‌رود
سرپرست وزارت نفت: بی گازی روستاها زیبنده ایران نیست

تهران امروز:
روح‌الله داداشی در یک درگیری کشته شد؛ قتل یک مرد آهنین
نگرانی‌ها درباره بازار مسکن
معاون شهردار تهران خبر داد: تاکسی رانندگان متخلف توقیف می‌شود

جام جم :
ادامه مناقشه بر سر بیمه‌های درمانی
قوی‌ترین مرد ایران از پا درآمد
هشدار وزیر بازرگانی به اخلالگران بازار سیمان

جوان:
آقای هاشمی! باور کنید آل سعود دیکتاتور و متجاوز است
وزیر اطلاعات خبر داد: ‌ایجاد شکاف در جریان ضد انقلاب خارج نشین
واگذاری 25 هزار مسکن مهر برای کنترل اجاره بها
انهدام بزرگترین مقر گروهک تروریستی پژاک توسط سپاه

حمایت:
رهبر معظم انقلاب: دشمن واقعی وحدت ملی پاکستان، آمریکا است
رئیس سازمان بازرسی کل کشور: سال 89 از 11 هزار زمین خواری جلوگیری شد
تحویل 45 هزار مسکن مهر به تهرانی‌ها، گامی برای کنترل اجاره بها

خراسان:
در دیدار رئیس جمهور پاکستان؛ رهبر انقلاب: آمریکا دشمن واقعی وحدت ملی پاکستان است
روح‌الله داداشی یکی از قوی ترین مردان ایران طی یک درگیری به قتل رسید
معاون پژوهشی وزیر علوم اعلام کرد: آغاز اجرای 50 پروژه تحقیقاتی با همکاری 15 دانشگاه و اعتبار 500 میلیارد تومان

دنیای اقتصاد:
عضو شورای عالی بورس خبر داد: بازنگری در صندوق‌های سرمایه گذاری
36 میلیارد تومان معامله سکه
چرخش بورس پس از 10 روز

شرق:
قتل قوی‌ترین مرد ایران با چاقو
هتل‌های ایران، 2 برابر گرانتر از ترکیه، امارات و مالزی
دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضائیه: تعیین گزارشگر حقوق بشر غیرقانونی است

فرهیختگان:
وزیر اطلاعات خبر داد: انتشار برنامه‌های جدید نفوذ در ضد انقلاب
رئیس مجلس خبرگان:‌ اصولگرایان انقلاب را تقسیم نکنند
رهبر معظم انقلاب در دیدار رئیس جمهور پاکستان: آمریکا دشمن واقعی وحدت ملی پاکستان است

کیهان:
ولی امر مسلمین در دیدار آصف زرداری: دشمن واقعی مردم پاکستان آمریکاست
سفیر آمریکا: به دستور اوباما با مخالفان بشار اسد در دمشق دیدار می‌کنم
هر نفر یک رای شعار مخالفان آل خلیفه در بحرین

ملت ما:
بازداشت عاملان حمله به طلبه جوان در تهرانپارس
وعده‌های وزیر مسکن برای کاهش نرخ اجاره بها
رکورد فروش بنزین آزاد شکسته شد

همشهری:
رکوردشکنی بنزین
تاکسی رانندگان متخلف توقیف می‌شود
درمان دیابت با پیوند سلول‌های مغز استخوان








گزیده سرمقاله‌ روزنامه‌های امروز
روزنامه‌های صبح امروز ایران در سرمقاله‌های خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداخته‌اند که برخی از آنها در زیر می‌آید.

جام جم:ما ویک موضوع راهبردی

«ما ویک موضوع راهبردی»عنوان سرمقاله‌ی روزنامه‌ی جام جم به قلم مهدی فضائلی است که در آن می‌خوانید؛موضوع «مهدویت» که گاهی توسط عده‌ای کوته‌نظر و خرافه‌پرست یا سودجو و حقه‌باز به موضوعی دم‌دستی تنزل پیدا می‌کند، جزو مباحث کلان و زیربنایی است که سلطه‌جویان عالم نیز درباره مقابله با آن مطالعه و برنامه‌ریزی‌های گسترده دارند.

برخی استراتژیست‌های غربی، مانند «فرانسوا توآل»، اعتقاد به مهدویت (با مختصاتی که در اندیشه تشیع مطرح شده) را در کنار «عاشورا» و «اجتهاد» از جمله ویژگی‌های منحصر به فرد مکتب تشیع می‌دانند و بر این باور هستند که این ویژگی‌ها شیعیان را به رغم در اقلیت بودن، به مکتبی جریان‌ساز و ممتاز در طول تاریخ تبدیل کرده است.

از این منظر راهبردی، اعتقاد به مهدویت موجب می‌شود شیعیان تا ظهور آن مصلح کل، هیچ نظام معارض با آن را برنتابند و در مقابل هر‌نظم جهانی ساخته و پرداخته نظام‌های سلطه‌جو، مقاومت کنند.

از جمله مباحث ذیل موضوع مهدویت، نشانه‌های ظهور است؛ موضوعی که در دوران بیش از 1100 ساله غیبت، درباره آن زیاد گفته و نوشته شده است.

این موضوع در زمان ما نیز مورد توجه قرار گرفته و دو جریان کلی را به وجود آورده است؛ 1) جریانی که با استناد به برخی نشانه‌ها و تطبیق آنها با مسائل روز، ظهور را قریب‌الوقوع می‌داند و حتی برای آن، زمان هم تعیین می‌کند. 2) جریانی که آن هم با استناد به برخی نشانه‌های مطرح شده در روایات، اعتقادی به نزدیک بودن ظهور ندارد.

از نفس وجود این دو جریان که در طول تاریخ هم سابقه دارند، می‌توان این نتیجه را گرفت که هیچ یک از این دو نظر را نمی‌توان قطعی و مسلم پنداشت و براساس آن بنایی ساخت؛ ضمن این که تمرکز بر هر کدام از این دو نظر، توالی فاسدی دارد و با فلسفه انتظار نیز در تناقض است.

از جمله توالی فاسد تمرکز و قطعی دانستن نزدیک‌بودن ظهور و خصوصا تعیین زمان ظهور، فاصله گرفتن از دوراندیشی، تدبیر و برنامه‌ریزی است. ایجاد شک و تردید در اصل موضوع مهدویت در صورتی که ظهور در کوتاه مدت و زمان تعیین شده اتفاق نیفتد، از دیگر پیامدهای مخرب این باور است.

ایجاد یاس و ناامیدی و بی‌انگیزه کردن منتظران به‌منظور ایجاد آمادگی برای ظهور نیز از پیامدهای منفی اعتقاد به‌دور بودن زمان ظهور است؛ ضمن این‌که این گروه ناخواسته زمان ظهور را تعیین می‌کنند!

لذا اندیشه و باور صحیح، حفظ آمادگی همیشگی برای ظهور، زمینه‌سازی برای ظهور و انجام وظایف منتظران در دوران غیبت است.

نکته دیگر در باب پرداختن به علائم ظهور این‌که مهم تر از علائم و نشانه‌های ظهور، طرح بحث درباره زمینه‌سازی ظهور، وظیفه منتظران، خرافه‌زدایی از این موضوع راهبردی و روشنگری درباره اقداماتی است که دشمنان در حال انجام آنها هستند. و نکته آخر قابل اشاره در این مجال این‌که برخی اقدامات خطا و حاوی نکات انحرافی از قبیل ساخت CD «ظهور بسیار نزدیک است» از یک نیاز حکایت می‌کند؛ نیاز به دانستن بیشتر درباره مهدویت و نیاز به به‌روز بودن این دانستنی‌ها. این نیاز را مانند هر نیاز مشروع و صحیح دیگر باید شناخت و به آن پاسخ مقتضی داد و گرنه براساس جهل یا اغراض باطل به‌بی‌راهه کشانده می‌شود.

کیهان:جای خالی ستون های ویران شده

«جای خالی ستون های ویران شده»عنوان یادداشت روز روزنامه‌ی کیهان به قلم سعدالله زارعی است که در آن می‌خوانید؛تاثیر استراتژیک تحولات در منطقه عربی - اسلامی، بهم ریختن ساز و کارهایی است که طی حدود سه دهه گذشته برای این منطقه تدارک دیده شده بود. این تحولات نیاز جدی به «چینش جدید» را به کسانی که به آن نظم دل بسته بودند یادآور شده است و از این رو شاهد تحرکات شدید غرب حول دو محور «شناخت دقیق آنچه رخ داده» و «بررسی امکانات و نیروهای بر جای مانده» هستیم. این موضوعی است که کمی نیاز به بحث دارد.

با سقوط نظام شاهنشاهی در ایران، غرب مهمترین ضلع نظام آمریتی - عمودی - خود را از دست داد و البته - تقریبا - همزمان با آن مصر را بدست آورد و توانست با آن تا حدی موقعیت فرو پاشیده دهه های 1340 و 1350 را بازسازی کند. از آن طرف جبهه عربی مقابل آمریکا و غرب که مصر را از دست داده بود، ایران را در کنار خود دید و تلاش کرد که از این طریق خود را بازسازی کند. از این رو سوریه، لیبی، الجزایر، یمن جنوبی و سازمان آزادیبخش فلسطین - جریان چپ جهان عرب - به سمت ایران آمدند. یکی - دو سال بعد عراق از جبهه میانه به سمت آمریکا و جریان آمریکایی منطقه - عربستان، اردن و .... - رفت و برای از میان برداشتن نگرانی های فزاینده آمریکا به دستور ایالات متحده وارد جنگی تمام عیار با ایران شد اما تقریبا همزمان با این تحول، ترکیه دستخوش تحول تدریجی - از رژیمی کاملا وابسته به رژیمی نسبتا میانه رو - شد. پیروزی حزب مام میهن به رهبری تورگوت اوزال در 15 آبان 1362 چهره ضد ایرانی ترکیه را ترمیم کرد و به نیروهای هوادار انقلاب اسلامی ایران امکان فعالیت داد.

از حدود اوایل سال 1363، آمریکایی ها با اینکه فشارهای متمرکزی علیه جمهوری اسلامی و دولت های همگرا با آن در منطقه اعمال می کردند اما در عمل از یک طرف باور کردند که امکان عملی تغییر وجود ندارد و از طرف دیگر به این جمعبندی رسیدند که در این شرایط نیز قادر به تامین منافع و سیاست های خود می باشند. در این میان وضعیت نسبتا باثبات کشورهای عربی تحت سیطره آمریکا این اطمینان را در دهه های 1360 و 1370 به وجود آورده بود که «نظم منطقه ای مبتنی بر توازن» استمرار پیدا می کند. گزارش های مختلف محافل آمریکایی در این دوره بیان گر آن است که آمریکا مردم عرب را فاقد مختصات لازم برای «ایجاد تغییرات اساسی» می دانسته است.

واقعیت هم این است که منطقه عربی - شامل شمال آفریقا و آسیای جنوب غربی - بعد از تجربه موج ناسیونالیسم عربی دهه های 1330 و 1340 - تحت تاثیر اشغال سرزمین فلسطین - که به روی کار آمدن رژیم های سوسیال، ناسیونال در کشورهای مصر- 1331-، عراق-1337-، یمن 1341، الجزایر 1341، سوریه 1350، لیبی 1348 و تونس 1333 منجر شده بود، وارد هیچ تجربه دیگری نشده بود و حال آنکه در این فاصله مناطق دیگر دستخوش تحولات عمده ای شده بودند که از آن جمله باید به تحولات فراگیر در رژیم های راستگرای آمریکای لاتین، تحولات کیفی در رژیم های آسیای جنوب شرقی- کشورهای حوزه آسه آن- اشاره کرد. رکود نسبی 40 ساله جهان عرب در فاصله دهه 1350 تا آخر دهه 1380 از یک طرف غرب را نسبت به حفظ سیطره خود بر منطقه عربی- اسلامی مطمئن نموده و از سوی دیگر امکان اعمال سطحی از تغییرات کنترل شده را تداعی می کرد.

تغییرات از این نوع با روی کار آمدن جرج بوش در سال 1379 مورد توجه مقامات آمریکا قرار گرفت و بر این اساس «نیاز جهان عرب به تغییرات» وارد ادبیات رسمی دولت جرج بوش گردید. آمریکا به رژیم های وابسته خود می گفت برای جلوگیری از فروپاشی خود و نظم منطقه ای- در شرایطی که تغییر آن به نفع آمریکا امکانپذیر نباشد- باید به نوسازی (modernization) تن داد اما این ادبیات با مخالفت جدی رژیم های وابسته عرب بخصوص در مصر، عربستان و یمن مواجه گردید. این رژیم ها هرگونه تغییر را زمینه ساز فعال شدن «موج خفته» در کشورهای عربی می دانستند. از آن طرف دولت جرج بوش از میانه راه -2005- دچار دردسرهای بزرگی شد. سیاست اشغال افغانستان و عراق علیرغم هزینه زیاد، شکست خورده و به چالش بزرگ غرب در منطقه آسیای جنوب غربی تبدیل شده بود. در این شرایط بوش سیاست تغییرات مهندسی شده در رژیم های وابسته را کنار گذاشت و در ادبیات رسمی آمریکا «ثبات» جای «نوسازی» را گرفت.

در اواسط سال 2006، رایس وزیر خارجه آمریکا در یک نطق رسمی گفت: «دمکراسی و انتخابات بهترین انتخاب برای خاورمیانه نیست بلکه امروز این منطقه بیش از تغییر به ثبات سیاسی احتیاج دارد.» این شعار البته در داخل آمریکا به نوعی خلف وعده و اعتراف به شکست تعبیر شد. به همین دلیل حزب دمکرات برای بازسازی موقعیت خود شعار تغییر را انتخاب و مهمترین عنصر آن را تغییر در نگاه آمریکا نسبت به جهان اسلام معرفی کرد. اوباما دو ماه و نیم پس از آن که وارد کاخ سفید شد اولین سفر رسمی خود به جهان اسلام را 17 فروردین 88 از ترکیه آغاز کرد که این خود پیام هایی را به همراه داشت: 1-شعار لزوم تغییر نگاه به جهان اسلام اعتراف به شکست برنامه های ضد اسلامی غرب بود اگرنه اوباما می توانست به جای واژه «جهان اسلام» از واژه جهان عرب یا جهان سوم و یا خاورمیانه و... استفاده کند همانگونه که قبل از او در دولت های کلینتون و بوش معمول بود.

2- شعار اوباما با شعار بوش کاملاً متفاوت بود چرا که بوش از لزوم تغییر فرمی (Reform)- در مقابل تغییر محتوایی- حرف می زد و اوباما از کنار گذاشتن ادبیات جنگ در مواجهه با جهان اسلام سخن می گفت.

3- شروع سفر به جهان اسلام از ترکیه- و نه مصر یا عربستان- هم نشان داد که زمینه برای طرح چنین شعاری در کشورهای عربی فراهم نیست و می تواند موقعیت رژیم های لائیک در مصر و عربستان را به خطر اندازد کما اینکه وقتی اوباما در تاریخ 14 خرداد 88 در سفر دوم خود به مصر رفت و در جامعه الازهر حضور یافت و خطاب به جهان اسلام پیامی- با ظاهری- همدلانه فرستاد، واکنش تند مقامات مصری را در پی داشت. در آن زمان رئیس مجلس مصر رسماً اعلام کرد: رفتار تجدیدنظرگرایانه آمریکا نسبت به اسلام سیاسی می تواند به حکومت اخوان المسلمین در مصر منجر شود.»

البته کاملاً واضح بود که شعار مدار ا با اسلام بیش از یک پز (perestige) برای آمریکای گرفتار در میان جهان اسلام نبوده و اوباما به شعار «ثبات به جای تغییر» بوش وفادار است رفتار ماه های بعد آمریکا هم این را به خوبی به اثبات رساند. اوباما از همان ماه های اول به قدرت رسیدن- و بطور خاص از سپتامبر 2009- شعار تغییر را رسماً و حتی در لفظ هم کنار گذاشت. بحران شدید مالی سال 2010 و شکست سنگین انتخاباتی حزب دمکرات در همین سال هم اساساً دولت آمریکا را وارد وضعیت جدیدی کرد و کار را به جایی رساند که اوباما از یک سو اعلام کرد که نیروهای نظامی آمریکا را زودتر از موعد مقرر- 2011- از عراق خارج می کند و از سوی دیگر زمزمه خروج نظامیان آمریکا از افغانستان هم بلند شده بود که در اجلاس لیسبون- آبان 89- نهایی شد و رسماً اعلام گردید. این دو نکته کافی است برای آنکه بدانیم وضع سیاسی و امنیتی آمریکا در دوره اوباما- به خصوص در حوزه سیاست خارجی- وخیم تر از دوره بوش بود و این کفایت می کرد تا آمریکا به ثبات در کشورهای وابسته به خود در منطقه عربی- اسلامی به عنوان «ضرورتی استراتژیک» نگاه کند و هرگونه تغییر را آغاز دوره ای از «بی ثباتی های مهارناپذیر» بداند.

تغییرات سریع و پرشتاب در حوزه عربی- اسلامی در این شرایط به راه افتاد و مانند یک «بهمن» راه را بر غرب بست. غرب به سختی به نظاره این تحولات نشست و با کمال ناباوری شاهد فروپاشی ستون مصر در معادله منطقه ای خود گردید. در واقع آمریکا پس از آنکه ایران را از دست داد همه امید خود را به مصر معطوف کرده بود و انصافاً در فاصله وقوع انقلاب اسلامی در ایران تا زمان فروپاشی رژیم مبارک، مصر به خوبی از عهده نقش خود برآمده بود، آمریکا واقعاً توانسته بود با کمک مصر از یک سو مانع به قدرت رسیدن بسیاری از جنبش های ضد آمریکایی در شمال آفریقا و خاورمیانه بشود و از سوی دیگر رژیم صهیونیستی را از بحران های بزرگ که حیات آن را از هم می گسست، نجات دهد.

فروپاشی رژیم وابسته در مصر موقعیت مخالفان آمریکا در منطقه را به نحو ویژه ای بالا برد. از این رو آمریکا همزمان با این تحولات سه پرونده را رو به روی حزب الله لبنان- دادگاه حریری- دولت سوریه- به نمایش گذاشتن کاریکاتور انقلاب- و دولت ایران- بحث حقوق بشر- گشود اما با این وجود آمریکا که به شدت احساس می کند اقدامات سلبی نقشی در بازسازی امنیتی- سیاسی موقعیت آمریکا ندارند، درصدد برآمد تا یک موقعیت ایجابی خلق کند. آمریکا و رژیم صهیونیستی به این منظور به سمت ترکیه رفتند و با وعده های بسیار چرب تلاش کردند تا ترکیه را در مقابل سوریه و ایران قرار داده و به عنوان راهی برای برون رفت از تحولات عظیم منطقه عربی- اسلامی نشان دهند. این بازی دوام چندانی نیاورد و پس از حدود 4 ماه به شکست انجامید. مقامات ترکیه به زودی دریافتند که قادر به ایفای نقش در برنامه ای آمریکایی- صهیونیستی نیستند و از این رو از اوایل تیرماه پیغام های مبتنی بر «توضیح و توجیه» آنان به ایران و سوریه سرازیر شد.

در یک جمعبندی باید گفت مهمترین اثر تحولات جاری در منطقه، فروپاشی «نظم تعادلی» بود که آمریکا از اوایل 1363 به ناچار به آن تن داد. حالا این وزنه تعادل به ضرر آمریکا و به طور کلی غرب بهم خورده و این در حالی است که پیش از آن سیاست نظامی گری مبتنی بر اشغال هم به بن بست رسیده بود. ادبیات نزدیک شدن به جهان اسلام هم که در سال اول ریاست جمهوری اوباما مطرح شد و نیز تلاش های آمریکا برای نزدیک شدن به اسلام گرایان در مصر و سوریه راه به جایی نبرده است.

تجربیات و ابزارهای آمریکا با آنچه در متن کشورهای اسلامی- عربی می گذرد سنخیت ندارد. آمریکا دیپلماسی قدرتمندی دارد، نیروها و دیوان سالاری عظیم امنیتی- نظامی دارد، رسانه های دیداری، شنیداری و الکترونیکی قدرتمندی دارد و بر شبکه ای از روشنفکران و رژیم های وابسته در این منطقه تسلط دارد، اما مردمی که در این منطقه به میدان آمده و شش ماه است یقه رژیم های وابسته به غرب را گرفته اند پذیرای دیپلماسی، رسانه، نیروی نظامی- امنیتی و عناصر وابسته غرب نیستند و امکان دیگری هم برای اثرگذاری در اختیار آمریکا نیست. پس بدون تردید در حالی که ساختار امنیتی غرب فرو پاشیده، برخلاف دهه 1980 امکان جدیدی برای بازسازی موفقیت غرب در این منطقه وجود ندارد.

خراسان:گام باقی مانده در پرونده کهریزک

«گام باقی مانده در پرونده کهریزک»عنوان سرمقاله‌ی روزنامه‌ی خراسان به قلم کوروش شجاعی است که در آن می‌خوانید؛با وجود این که ۲سال از حوادث تلخ و ناگوار پس از انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری می گذرد اما هنوز پرونده یکی از تلخ ترین و اسف بارترین آن ماجراها یعنی جان باختن ۳نفر از جوانان کشور در بازداشتگاه کهریزک به نتیجه نهایی نرسیده است و متاسفانه بخش هایی از این پرونده درحالی همچنان مفتوح مانده است که علاوه بر خانواده های جان باختگان، نمایندگان مجلس، نیز پی گیر روشن شدن تمامی زوایای این پرونده بوده اند، و مهمتر این که به اذعان خانواده های روح الامینی، کامرانی و جوادی فر، رهبری نیز در دیدار با این خانواده ها از پی گیری این موضوع حمایت کرده اند. و اگرچه خانواده های قربانیان بازداشتگاه کهریزک در مصاحبه هایی از نگاه جدی و پی گیرانه نسبت به این پرونده اعلام رضایت کرده اند، اما در عین حال علاوه بر محاکمه مباشرین این ماجرا بر محاکمه آمران این پرونده نیز تاکید داشته و دارند. این خواسته خانواده قربانیان کهریزک حتی بار دیگر توسط این خانواده ها طی مصاحبه هایی در حاشیه مراسم دومین سالگرد قربانیان این حادثه که با حضور نماینده دفتر رهبری برگزار شد، مطرح و پی گیری شد.

درباره این پرونده می توان حداقل به چند نکته بدیهی اشاره و سوالاتی را مطرح کرد.

۱ - مدیریت هر سازمان و ارگانی در زمان عادی کار چندان مشکلی نیست، بلکه مدیر را آن هنگام می توان کارآمد، موفق و موثر به حساب آورد که در شرایط غیرعادی بتواند مجموعه خود را مدیریت کند بر این اساس به نظر می رسد مسئولین وقت بازداشتگاه کهریزک و مدیران بالادستی آنان اعم از دادستان، برخی قضات و نیروی انتظامی آنچنان که باید نتوانستند شرایط آن برهه زمانی را مدیریت کنند که خلاصه به واقعه تلخ جان باختن سه نفر از جوانان هم وطنمان در ماجرای کهریزک منجر شد. شاید استعفا و یا حداقل عذرخواهی حداقل ۲نفر از مسئولین رده بالا در قوه قضاییه و نیروی انتظامی می توانست کمی از تلخی این ماجرا بر کام مردم و خصوصا خانواده های قربانیان این جنایت بکاهد. اما متاسفانه این اتفاق نیفتاد که هیچ بلکه حتی عده ای بر این باورند که اگر اطلاع و پی گیری موکد رهبری نبود چه بسا که این حادثه تلخ را برخی به گونه ای دیگر جلوه می دادند و اساسا این ماجرا پی گیری نمی شد.

۲ - حادثه تلخ جان باختن ۳جوان در ماجرای کهریزک ماجرای ساده، کوچک و کم اهمیتی نبود بلکه حادثه تلخ و فاجعه ای بود که فشار زیادی بر افکار عمومی و کشور تحمیل کرد و بر این اساس مباشران و مقصران و آمران و حتی قصورکنندگان باید در اسرع وقت و البته در عین دقت محاکمه و به مجازات می رسیدند تا هرچه سریع تر بهانه ها از ضد انقلابیون و بدخواهان ملت و نظام که به شدت از این جریان سوء استفاده کردند، گرفته می شد.

نه آن که متاسفانه در ابتدای آن ماجراها برخی از مسئولین مرتبط با کهریزک بعضا حتی اطلاعات و اخبار کذب درباره این ماجرا را تحویل مردم دادند گویی فراموش کرده بودند که در عصر انفجار اطلاعات، خبرها را اساسا نمی توان برای مدتی طولانی کتمان کرد یا افکار عمومی را از طریق دادن اطلاعات غلط و غیرموثق به انحراف کشانید که این کار غلط حداقل ۲ پیامد بسیار منفی به دنبال دارد اول این که اعتماد و اطمینان افکار عمومی به اظهارات برخی منابع و مسئولان را تضعیف می کند و دوم این که برخی از مردم برای دریافت اطلاعات و اخبار به منابع خبری خارجی مراجعه می کنندکه در این صورت متاسفانه به دست خود مدیریت اخبار و اطلاعات و مدیریت برخی از افکار عمومی را به خبرگزاری های بیگانه می سپاریم.

۳ - خانواده های قربانیان کهریزک گرچه از روند قضایی و همچنین برخی رده های انتظامی و دادگاه های مربوطه و احضار و محاکمه ۱۲ متهم این پرونده و صدور حکم برای ۱۱نفر از متهمان اظهار رضایت کرده اند اما همچنان بر این باور و ادعا هستند که آقای مرتضوی به عنوان دادستان وقت از جمله آمران و دستوردهندگان انتقال بازداشت شدگان به کهریزک است و او نیز هرچه سریع تر باید به عنوان متهم مورد محاکمه قرار گیرد نه این که امروز در یک مسئولیت مهم اجرایی دارای پست و مسئولیت باشد، گرچه ممکن است آقای مرتضوی دفاعیاتی داشته باشد و حرف هایی برای طرح در محکمه، اما نکته اساسی این که در جریان واقعه تلخ کهریزک وی به عنوان دادستان و مسئول رده بالای سیستم قضا و سازمان زندان ها و بازداشتگاه نه تنها برای کاستن از فشار افکار عمومی، تسلی دل خانواده قربانیان و کاستن از فشار بیگانگان از سمت خود استعفا نداد بلکه حتی از مردم به خاطر اتفاقی که در زیرمجموعه اش افتاده است عذرخواهی نکرد، این اتفاق حتی پس از تعلیق او رخ نداد و متاسفانه قبل از روشن شدن نقش آمریت وی در جریان انتقال بازداشت شدگان به کهریزک و محاکمه او به این اتهام، عهده دار مسئولیتی مهم در دولت دهم نیز شد!

اما آیا به منطق و تدبیر نزدیک تر نبود که دولت پس از محاکمه و در صورت رفع اتهام و شفاف شدن کامل موضوع و روشن شدن افکار عمومی، مسئولیتی بر عهده مرتضوی می گذاشت؟ طر